Welke prijs betalen we voor een windpark?

Met de aanleg van een windpark dreigen we onze eigen natuur op te offeren voor het beschermen van het klimaat. Dat is een hoge prijs die we betalen. Maar wat kost het ons nog meer naast onze natuur en groene leefomgeving? Om de energie van een windturbine naar een energiecentrale te transporteren, moeten er kabels door de lucht (de grote elektrapalen) of door de grond worden aangelegd. In rapportages van TenneT worden cijfers genoemd.

Een energiekabel door de lucht kost ca. 3,5 miljoen euro per kilometer. Iedere kilometer kabel door de grond kost 5 keer zoveel.

De opgewekte energie moet getransporteerd worden naar een centrale. Naar welke centrale eigenlijk? In de omgeving van Sint-Michielsgestel en Boxtel is er geen geschikte energiecentrale die de capaciteit aan kan zoals deze nu in het visieplan wordt aangegeven. Ook de centrale zal moeten worden gebouwd of opgeschaald om de energie te kunnen ontvangen. Van het Wilhelminapark naar de dichtstbij gelegen energiecentrale in 's-Hertogenbosch is de afstand ca. 8 kilometer, dwars door natuurgebied en ongeveer 10 landgoederen heen. Het windpark gaat naast alle schade aan de leefomgeving en natuur vele miljoenen kosten.

Om windenergie op te wekken, te transporteren en op te slaan, zijn vele miljoenen nodig.

De aanleg van een windpark kost vele miljoenen, deze moet gefinancierd worden. De financiering Wie betaalt dit? Niet de gemeente Boxtel, Sint-Michielsgestel of Vught: alle drie de gemeenten kampen met uitdagingen om tekorten weg te werken, door te bezuinigen op de jeugdzorg en andere pijnlijke maatregelen. De energiemaatschappijen staan in de rij om zonne- en windparken aan te leggen. Waarom eigenlijk?

Naast de aanlegkosten, zijn de kosten per jaar hoog voor een windpark: financieringskosten, onderhoud en grondkosten. De opbrengsten zijn laag: namelijk nog geen 50% van de jaarlijkse kosten kan worden verdiend met de verkoop van de energie. De echte opbrengsten zijn de subsidies die worden betaald door de overheid. Ongeveer 50% van de kosten per jaar. Met ons belastinggeld. Eigenlijk betalen we zelf dus een hele hoge prijs voor onze energie. We besparen niet met zijn allen, we geven ontzettend veel uit. En als die subsidie stopt dan is een windpark per direct verliesgevend en fors ook: ongeveer 150.000 euro verlies per jaar per molen. Best logisch eigenlijk dat Duitsland daarom nu per direct na het stoppen van de subsidie duizenden molens sloopt. De kosten voor het opruimen zijn voor de eigenaar.

Ten opzichte van windparken op zee en kernenergie is windenergie op land goedkoper. Dat is waar. Maar welke kosten gaan er nog meer achter schuil? En willen we wel de goedkoopste oplossing op korte termijn? Duitsland is koploper van het experiment om te investeren in wind- en zonne-energie. Nu de subsidie is gestopt, stoppen ook de zonne- en windparken. Er is geen plan voor de afvoer van de oude zonnepanelen en windmolens. De opruimkosten en de enorme milieuschade komen als toetje, waar geen plan voor is om dat op te lossen.

"Wat hadden we met dat geld ook kunnen doen om echt te verduurzamen?"

Maar we besparen toch op onze energie rekening, hoor ik je denken? Dat klopt, nu. In Duitsland als koploper in zonne- en windenergie, is de energieprijs in de afgelopen jaren met 50% gestegen. Per saldo ben je dus straks duurder uit. Wil je nu besparen, dan hoef je zelf geen windmolenpark te bouwen. Dat kun je vandaag al regelen door samen slim in te kopen bij windparken die al bestaan. Het windmolenpark bij onze buren in gemeente Best zoekt nog steeds mensen die hun groene energie willen kopen.

We kunnen een bijdrage leveren aan een betere wereld door ons budget slim in te zetten.

Inkoopcollectieven zijn populair, zoals de collectieve energie inkoop van Vereniging Eigen Huis en vele anderen. Als collectief kun je veel lagere prijzen bedingen voor je inkoop van groene stroom. Gemiddeld ca. 300 euro per huishouden per jaar. Naast de besparing voor jou, wordt er goed geld verdiend. Namelijk door de initiatiefnemer van de collectieve inkoop die een deel van de besparing zelf inhoudt. Als je afspreekt om zelf op te treden als inkoopcollectief in Sint-Michielsgestel, verdien je per 1.000 deelnemers en een inleg van 100,- van de besparing, 100.000 euro per jaar. Dat is veel meer dan een windmolen oplevert, maar dan zonder de kosten, het opofferen van de natuur, veel meer flexibel om later in een betere oplossing te investeren en onafhankelijk van subsidies.

Als we een deel van de bespaarde bedragen bij elkaar zouden leggen voor mooie kleinschalige duurzame initiatieven, zoals het planten van bomen, de aanleg van voedselbossen, isolatie of zonnecollectoren op je eigen dak, zijn we dan niet veel beter af met elkaar? We leven dan en duurzamer (we besparen en creëren mooie duurzame initiatieven) en beter (we krijgen een mooiere omgeving) en goedkoper (we besparen op onze energierekening). Waarom doen we dat eigenlijk niet?

Zijn we bereid de prijs te betalen voor een windpark met het opgeven van onze natuur en leefomgeving? Ik absoluut niet. Maar het klimaat en het milieu mag ook wel wat kosten, het is toch belangrijk? Ben je het daar mee eens, investeer dan in oprechte duurzame vormen om energie op te wekken.